و از امیرالمؤ منین (ع ) روایت شده که خطبه اى خواند و در آن حمد و ثناى خدا گفت و سپس فرمود: اما بعد فانه انما هلک من کان قبلکم حیثما عملوا من المعاصى و لم ینههم الربانیون و الاحبار عن ذلک و انهم لما تماد وافى المعاصى و لم ینههم الربانیون والاحبار عن ذلک نزلت بهم العقوبات فاءمر بالمعروف و انهوا عن المنکر و اعملوا ان الامر بالمعروف والنهى عن المنکر لن یقربا اجلا و لن یقطما رزقا ⁽⁹⁾ اما بعد بدانید که اقوام قبل از شما که هلاکت رسدند بدین جهت بودکه گناه مى کردند و علماء یعنى ربانیون نصارى و احبار یهود آنها را از آن اعمال نهى نمى کردند تا اینکه غرق در معصیت شدند همینکه این وضع ادامه یافت و ربانیون و احبار آنرا از این وضع نهى نکردند، عقوبتهاى الهى بر آنان نازل گردید، پس امر به معروف کنیدو نهیا ز منکر نمائید وبدانید که امر به معروف و نهى از منکر نه اجلى را نزدیک مى کند و نه رزقى را قطع مى نماید... (تا آخر حدیث ).